İnsanlar tarihin başlangıcından beri binalarını yaşadıkları çevrede bulunan malzemelerden yapmıştır. Makinelerin icat edildiği 200 yıl öncesine kadar inşaat malzemeleri yalnızca kas gücü kullanılarak yapılıyor ve taşınıyordu.
Günümüzde pencereli, kiremit çatılı birçok bina tuğla, çelik ve beton kullanılarak inşa ediliyor. Ne var ki insanlığın ilk çağlarında insanlar ilkel aletler kullanarak ot, çamur ve dal gibi kolayca bulunan malzemelerden geçici barınaklar yapıyordu. Çoğu yerde insanlar mağaralarda yaşıyor, barınak yapmak zorunda kalmıyordu, çobanlıkla geçinenler ise açık havada yaşamını sürdürüyordu.
Eski insanların sabit evleri yoktu. Mevsim değiştiğinde ya da hayvan sürüleri için yeşil otlaklara ihtiyaç duyduklarında başka yerlere göç ederlerdi. Böyle yaşayan insanlara göçebe denir. Kabilelerin çoğu yer değiştirirlerken söküp yanlarında götürdükleri çadırlarda yaşarlardı. Göçebe toplumlar hala birçok yerde varlıklarını sürdürüyor. Amerika kıtasına ilk yerleşenlerin son Buzul Çağı'nda karadan bir geçit ortaya çıktıktan sonra (Asya'yı Alaska'dan ayıran) Bering Boğazı'nı yürüyerek geçen insanlar olduğuna ilişkin bir teori bulunuyor.
Bu konuda yalnızca Yerli halkın genetik özelliklerinden değil, evlerin karşılaştırılmasından da anlaşılıyor. Birçok Asya halkının yurt, jirca ya da ger olarak anılan tipik çadırları ile Amerikan Yerlileri'nin kullandığı çadırlar birbirine benzer.
İnsan yavaş yavaş yerleşik yaşama geçip çevresine uyum sağladı. Giderek binaların kaidesini oluşturan ahşap çerçeveler güçlendirildi, binaların üstünü örtmekte kullanılan hayvan derisi ve dokuma kumaşların yerini ahşap , ot ve çamur gibi daha dayanıklı ve ağır malzemeler aldı. Bu değişiklikler yapıları güçlendirerek dayanıklılık sağladı. Konutların büyümesiyle ahşap çerçeveler giderek daha da sağla yapılmaya başlandı.
Kaynak: Tübitak
Kaynak: Tübitak
0 Yorum: