Çin "açık deniz rüzgar türbini çiftliği" inşa edecek.

2017'nin başında Çin hükümeti, 2020 yılına kadar yenilenebilir enerji için 360 milyar dolarlık bir yatırım yapacağını duyurmuştu. Ayrıca bu doğrultuda 85 adet kömürle çalışan elektrik santrali kurma planlarını da rafa kaldırmıştı.

Akabinde Çin hükümeti, çok geçmeden, daha 2017 yılının Mart ayında resmi hedeflerini çoktan aştıklarını belirtmişti. MGI tarafından yayınlanan bir raporda (2017) Çin'deki yeni gelişen teknolojilerin benimsenmesi halinde küresel enerji verimliliğinin önümüzdeki yirmi yılda %40-70 oranında artacağı öngörülmüştü.

Yapılan yatırımlar sonucunda 2012'de toplam tüketimin %2.1'ini oluşturan yenilebilir enerji kaynakları 2017 itibariyle Çin'deki elektrik arzının %5.3'ünü oluşturuyordu. Bununla birlikte endüstriyel anlamdaki maliyetlerde de önemli bir düşüş yaşanmıştı.

Çin, şimdi de Norveç'in yıllık tüm enerji ihtiyacını karşılayabilecek seviyede bir rüzgar türbini tarlası inşa etmeyi planlıyor. 

Guangdong eyaletine bağlı Chaozhou kentinin beş yıllık endüstri planına göre 2025'ten önce 43.3 gigawattlık bir rüzgar gülü tarlası yapılması planlanıyor. Rüzgar gülü çiftliği, Tayvan Boğazı'ndaki şehrin kıyısından 75 ve 185 kilometre uzaklıklardaki alana inşa edilecek.

Proje tamamlandığında, dünyanın şu anki en büyük rüzgar çiftliğini (yine Çin'de bulunan ve 20 gigawatt kapasiteli Jiuquan Rüzgar Enerji Tesisi'ni) gölgede bırakacak.

Ayrıca proje için seçilen alanın olağanüstü topoğrafik özelliklere sahip olmasıyla birlikte türbinler zamanın %43'ü ila %49'u arasında elektrik üretebilecek.

43.3 gigawatt ne demek?

Bir gigawattlık enerji yaklaşık 100 milyon led lambayı aydınlatabilir. Daha klasik bir tabirle, 300.000 (300 bin) hanenin elektrik ihtiyacını karşılayabilir. Bu yeni tesis böylelikle 13 milyon hanenin elektrik ihtiyacını karşılayabilecek kapasiteye sahip olacak.

Çin, geçen yıl, toplam kapasitesine 16.9 gigawattlık açık deniz rüzgar kapasitesi ekleyerek rekor kırmıştı. Ayrıca ülke halihazırda dünyanın en büyük açık deniz rüzgar türbini filosuna sahip. Başkan Xi Jinping ülkeyi 2060 yılına kadar sıfır emisyonlu bir hale getirirken yerel yönetimler de kömür ve doğalgaza göre daha düşük maliyetli ve iddialı yenilenebilir inşa planları sunmaya devam ediyor.

Şimdilik bu kadar, gelecek yazılarımda görüşmek üzere. 

İnovatif girişimciler Dubai'de!

Uzun bir aradan sonra sonra yeniden merhabalar. Buna "ara" demek biraz saçma çünkü neredeyse 4 senelik bir süreden bahsediyoruz. Bu kadar uzun zamandan sonra yeniden bir yazıya başlamak benim için oldukça zor olacak. Bundan ötürü biraz eski yazılarıma göz gezdirdim. Umarım bu konuda hayal kırıklığına uğratmam.

İnovasyonlarıyla dünyayı değiştirmek isteyen genç girişimciler bu sene ilki düzenlenen "Prototypes for Humanity" fuarı için Dubai'ye akın ettiler.

Prototypes for Humanity, 100'den fazla ülkedeki tüm bilimsel ve yaratıcı disiplinlerdeki üniversite öğrencileriyle etkileşim kurarak küresel sorunlara ilişkin farkındalığı arttırmayı, yapılan çözümleri kutlamayı ve hayata geçirilmesini hızlandırmayı amaçlayan bir fuardır.

Fuar bu sene 8 farklı alanda proje kabul etmiştir. Bu alanlar doğrultusunda;

• gıda ile olan ilişkimizin yeniden tasarlanması,
• hastaların kendi kendilerine daha yeterli hâle gelebilmesi,
• doğa ile daha dengeli ekonomik ilkelerin planlanması,
• yagın kurtarmadan sel müdahalesine kadar uygun fiyatlı ve pratik teknolojiler geliştirilmesi,
• çevreyi kirleten kaynaklar konusunda farkındalığın arttırılması,
• engelli veya dezavantajlı yerlerde yaşayan bireylerin erişilebilir teknoloji ile güçlendirilmesi,
• savunmasız grupların toplumda daha aktif bir şekilde yer almalarının sağlanması,
• bilgiye erişimin daha adil bir şekilde olması,

amaçlanmakta.

"Bioactive Peptides Cookies"

Bir meyvenin veya sebzenin çimlenmiş olması tercih edilmez. Hatta kimi zaman bunun bazı hastalıklara yol açacağı dahi gündem konusu olur. Birkaç araştırmacı bunun üzerine kafa patlatmışlar. Deneyleri ve araştırmaları sonucunda çimlenmiş fasulye unundan yapılan kurabiyelerin, bulaşıcı olmayan kronik hastalık riskini azaltabileceğini söylüyorlar. Hatta yaptıkları kurabiyelerin satışını da yapıyorlar.

Ayrıca ilgili projeye göre çimlenme süreci, moleküllerin parçalanması ve daha kolay sindirilebilir hale gelmesi nedeniyle besinden elde edilen biyo yararı da arttırmakta. 

"Farmality" 

Ülkemizde de hâlâ birçok yerde meyveler güneşte kurutulmakta. Bu durum Pakistan'ın büyük bir kısmında da öyle. Hatta hasat edilen meyve ve sebzelerin %40 kadarı nakliye gecikmeleri ve kısa raf ömürleri nedeniyle israf edilmekte. Elbette elektrikli kurutma sistemleri kullanılabilir ama elektriksiz ortamlarda ne yapacağız? Bu konuda üç farklı üniversiteden bir araya gelen akademisyenler ve öğrenciler güneş enerjili gıda kurutma makinesi geliştirdiler. 

Yapılan açıklamaya göre geliştirilen bu makine, açık güneşte kurutmadan daha iyi sonuçlar verdiği gibi elektrikle kurutmadan da daha uygun maliyetli.

"Oasien"

Yağmur sularını nasıl daha etkili kullanabiliriz? sorusundan yola çıkılarak tasarlanmış bu proje, ENSCI'den Solene Meinnel tarafından yapılmış. Amaç ortak alanlarda yeni insanların iletişim kurmasını sağlamak ve aynı zamanda mümkünse yağmur suyu toplamak.

İlk başta tek olarak dizayn edilen projede Solene, çatılardaki suyu kullanabilmek adına tasarımda sonradan bazı değişiklikler de yapmış. 

Ayrıca oturakların altında da bitki yetiştirilebilecek minik alanlar
mevcut. Böylelikle yağmur suyundan bitkiler de yararlanabilecek.

Fuara ülkemizden katılan öğrenciler de mevcut. Bu öğrencilerden biri de henüz ODTÜ Endüstriyel Tasarım bölümünden yeni mezun olan Merve Kalan. "Diacare" ismini verdiği projesiyle insülin ilaçları için güvenli bir depolama sistemi geliştirmiş.

Diyabet ilaçları için uygun saklanabilir soğukluk ayarında çalışan cihaz ayrıca pil kullanımına da olanak sağlıyor. 

Hoşuma giden diğer projeleri de imkan bulduğum sürece paylaşmaya devam edeceğim. 4 yılda teknoloji nereden nereye gitti.. Şimdilik benden bu kadar. Gelecek yazılarımda görüşmek üzere. 

İnek hücresinden biftek yapıldı!

Uluslararası Uzay İstasyonu'nda Rus kozmonotlar 3D yazıcı ile inek eti hücrelerinden biftek üretti.

25 Eylül'de Soyuz MS-15 isimli uzay aracı, Kazakistan'dan içerisinde değişik amaçlar için konulmuş birçok kargo ve 3 astronot ile birlikte Uluslararası Uzay İstasyonu'na gönderilmişti. Gönderilen bu kargolardan birinde Aleph Farms adlı şirketin ineklerden elde ettiği et hücreleri ile birlikte 3D Bioprinting Solutions adlı Rus bir şirketin manyetik yazıcısı da bulunuyordu. Uzaya gönderilen her kargonun bir amacı olduğu gibi bu kargonun da amacı, uzay istasyonundaki astronotlara protein kaynağı sağlamaktı.



400 km'lik bir yolculuk sonunda Uzay İstasyonuna varan kargo burada Rus kozmonotlar tarafından denendi. Oluşan biftek geleneksel bifteklere göre aynı tat ve kıvama sahip. İsrailli bir şirketin geliştirdiği bu teknoloji dünyanın her yerinde et üretilebileceğini kanıtlıyor. Ayrıca teknolojinin gelişmesi ile birlikte tarıma el erişli olmayan bölgelerde et üretmek için kullanılabileceği düşünülüyor.

3D Bioprinting Solutions'un proje müdürlerinden Grigoriy Şalunov gelecekte Ay ve Mars'ta olacak ilk koloniler için protein kaynağı sağlamayı umduklarını belirtti. Bunun dışında Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi'de (NASA) 2015 yılından beri Ay'ın yörüngesinde dolaşacak bir uzay bahçesi yaratmaya çalışıyor. Hatta bu proje kapsamında uzay ortamında marul yetiştirilmişti.



Uzun bir aranın ardından tekrar yazı yazmak ne de zormuş. Evet şimdilik benden bu kadar. Diğerki yazılarımda görüşmek üzere...

Mikroskoplar Hakkında #1 Tarihçe

Dört yüz yıl önce mikroskop bilinmiyordu. Çevremizdeki bitkiler ve hayvanların yapıları bizim için bir gizdi. Üstelik varlığından bile haberdar olmadığımız daha binlerce küçük bitki ve hayvan vardı. Hastalıkların nedenleri ancak tahmin edilebiliyordu ve tıp bilimi henüz doğmamıştı. Mikroskobun icadı bilimsel alanda bir devrim yarattı.

2000 yılı aşkın bir süredir camın ışığı kırdığı biliniyorduysa da, gerçek anlamda ilk mercek ancak 1300 yılı dolaylarında yapıldı. 1600'lerde mercekler bir araya getirilerek optik aygıtlar yapılabileceği görüldü. Antonie van Leeuwenhoek, 17.yüzyıl sonlarında yaşamış Hollandalı bir bilim adamı ve mikroskobinin öncülerinden biriydi. Tek mercekli ve elle tutulan basit bir mikroskoplar yapmıştı. Mikroskoplarıyla gördüklerine ilişkin birçok çizim gerçekleştirmiş ve ne olduklarını anlamamasına karşın bakterileri keşfetmişti.

17. yüzyılın ortalarında Robert Hooke mikroskobunda incelediği şişe mantarının resimlerini çizmiştir. Van Leeuwenhoek gibi o da, tam olarak ne gördüğünü bilmiyordu. Kullandıkları camların düşük nitelikli, merceklerinin biçiminin de kusurlu oluşu nedeniyle ilk mikroskopları yapanlar ancak bulanık görüntüler elde edebiliyorlardı. Mercekler 19. yüzyıl boyunca git gide iyileştirildi ve sonunda bugün bildiğimiz mikroskop geliştirildi.

Çevre Dostu Sirketler #7 Rivulis & Eurodrip

Uzun bir aradan sonra tekrardan merhabalar. Başlığını dahi hatırlamakta güçlük çektiğim bir makale serisini tekrar canlandırıyorum. Bugünkü konuğumuz Rivulis & EuroDrip. 

Şirketimiz yenilikçi sulama ve tarım ürünleriyle çiftçilerimizin işini kolaylaştırırken bir yandan da doğaya karşı saygılı bir tutum sergiliyor. Uzun bir geçmişe sahip şirketimizin kökeni 1996 kadar uzanıyor. 

Şirket bitkilerin ihtiyacına göre değişik sulama sistemleri üretmekte. D5000 adlı damlama borusunda filtre ve bilgisayar sistemleri kullanmakta. Bilgisayar uydu üzerinden sulama sisteminin kurulu olduğu alanı 7/24 izlerken diğer yandan haftalık hava tahminlerini çiftçiye gösteriyor. Geliştirdikleri bilgisayar sistemleri aynı zamanda topladığı bilgileri ana merkezine gönderiyor. Bu sayede aynı bitkiyi yetiştiren diğer çiftçiler bu bilgilere erişebiliyor. 

Sadece damlama borusu üretmiyor. Bunun yanında değişik filtreler ve basınç ayarlı sulama kapakları da üretiyor. Ürettiği ürünleri geliştirdiği yenilikçi bilgisayar sistemleri ile birleştirince her yıl ürün kalitesini yitirmeyen tarlalar ortaya çıkıyor. Öte yandan ürettiği basınç ayarlı sulama kapakları, hava durumuna ve bitkinin gelişim sürecine göre uygun basınçta su aktarıyor. 

Kullanıldığı bölgeyi iyi bir şekilde tanıyan bilgisayar sistemleri gerek toprak yapısı gerekse bitki gelişimine bağlı olarak algoritmaları sayesinde çiftçiye ne zaman ne yapması gerektiği konusunda öneriler de veriyor. Gübre tankları da üreten şirketimiz, sulama esnasında gübreleme de yaparak. Gerektiğinde çiftçinin işlemi olmadan bitkileri gübreleyebiliyor. Rivulis & EuroDrip, damlama sulama yönteminin kullanılamadığı yerlerde yeni nesil ürettiği fıskiyeler ile çiftçilerin yardımına koşuyor. Gerek sis şeklinde gerekse düz şekilde suyu en uzak yerlerdeki bitkilere dahi ulaştırıyor. 

 

Dünya çapında 2500’den fazla bayisi, 15 fabrikası, 3 Araştırma ve Geliştirme merkezi bulunan şirket Fransa, İspanya, İsrail, Amerika, Brezilya, Hindistan ve Türkiye gibi birçok ülkede üretim yapmakta Daha fazla bilgi için http://rivulis.com/home/about/?lang=tr adresine gidebilirsiniz. Şimdilik benden bu kadar.  Gelecek makalelerde görüşmek üzere…

Afetlerin Yeni Yürüyen Kahramanı: Hyundai ELEVATE

Hyundai CES 2019'da yeni bir araç tanıttı. Doğal afetlerde kullanılmak amacıyla tasarlanan bu aracın tekerlekleri 360 derece dönebiliyor ve yürüyebiliyor.

Hyundai yaptığı değişik tasarımlarla dikkatleri üzerine çekmeye devam ediyor. Son tanıtılan tasarım ise Hyundai ELEVATE isimli bir araba. Araba demek biraz az kalır çünkü bu araba tekerlekleri üzerinde yürüyebiliyor veya istenildiğinde yükseklere çıkabiliyor. Daha çok afetlerde ve kazalarda kullanılma amacıyla yapılan ELEVATE 360 derece dönebilen tekerleklere de sahip. Süspansiyon modu kapalı olduğunda otoyolda kullanılabilir hale geliyor. Gerektiğinde süspansiyon modu açılarak zorlu arazilerden geçiş sağlanıyor. 

Robotik bacaklara sahip ELEVATE ileri geri sağa sol geniş serbest açılarla manevra kabiliyeti yaparken diğer yandan normal tekerleklerin yaptığı bütün işlevleri de gerçekleştiriyor. Gerektiğinde zıplayabiliyor veya tırmanabiliyor. Hyundai bu aracında robot teknolojisi ile otomobil endüstrisini güzel bir şekilde harmanlamış. Aracın elektrikli üretilmesi düşünülüyor. Seri üretime geçmesi halinde doğal afetlerde veya kazalarda insanların ölüm oranlarında önemli ölçüde düşüş yaşanacağını belirtelim. Şimdilik bu kadar. Gelecek yazılarda görüşmek üzere..

Geleneksel Yapılar #4 Kil Tuğlalardan Beton Kemerlere

Tuğla binlerce yıldır kullanılıyor. Antik Yunan tapınakları kerpiç tuğladan yapılmış, çatıları sazla kaplanmıştı. Erken döneme ait, daha sade Mısır mezarlarının bazıları da kerpiç tuğladan yapılmıştı. Bu tür tuğlalar, çamur harçla örüldükleri için neredeyse her yerde kullanılmıştır. Üstelik taşa göre hem kullanımı kolaydır hem de daha ucuzdur.

Kil, tuğla biçimi verilerek güneşte kurumaya bırakılırdı. İnsanlar zamanla tuğlanın fırında yüksek derecede ısıtılmasıyla daha sert ve dayanıklı hale geldiğini fark etti. Tuğlanın boyutlarında ve şeklinde de gelişme kaydedildi. Başlarda tuğlalara elle ekmek somunu şekli veriliyordu. Ancak zamanda yapı ustaları fırında daha iyi pişmeleri için tuğlaları kalıpla daha küçük ve düzgün şekillerde yapmanın daha verimli olduğunu fark etti.

Bizanslı, ardından da Avrupalı yapı ustaları tuğlayı dış cephe için dekoratif bir malzeme olarak gördü. Romalılar ise tuğlayla yaptıkları binaları taş, mermer ya da çoğunlukla betonla kapladılar. Dayanıklı ve çok amaçlı kullanıma uygun olan betonun Roma mimarisi üzerinde etkisi büyüktür.

Kemer, tonoz ve kubbe

Taşın geniş açıklıkların geçilmesinde kullanılmasını sağlayan en önemli gelişme kemer yapımı olmuştur. Hem Mısırlılar hem de Romalılar yapılarda kemer kullanmıştır. Ancak kemeri gerçek anlamda geliştirenler Romalılardır. Yunanlar sütunlarının ihtişamıyla iftihar ederken Romalıların kemerden yararlanmaları sütun ve düz kirişe başvurmaksızın geniş açıklıkları taş ve betonla geçmelerini olanaklı kılmıştır.

Günümüze kadar ayakta kalmış en etkileyici Roma kemerlerinden biri Fransa'nın Nimes kentinde bulunan Pont du Gard üç kat kemerden oluşur. Roma'daki Kolezyum, kemerin güzel bir kullanımını sergileyen başka bir örnektir. Yaklaşık MS 75'te yapılmış olan bu anfitiyatro dört kattan oluşuyordu. İlk üç kattaki bağımsız kemerler Romalıların yüksek binaların ağırlığını taşıması için kemerden nasıl yararlandığını gösterir.

Kemerle ilgili ilkeler tonozda da geçerlidir. Tonoz aslında bir tünel oluşturacak şekilde uzatılmış kemerlerdir. Tonoz geleneksel kolon-kiriş sistemiyle oluşturulmuş yapılardan çok daha geniş açıklıklı mekanların üzerini kaplayabilir. MÖ 700 gibi erken bir dönemde Mezopotamya'da kullanılan tonoz, Romalılar tarafından biraz geliştirildi. Ancak beşik tonozların ya güçlü payandalara ya da ağırlıklarını taşıyacak çok kalın duvarlara ihtiyaç vardı. Bu sorun MÖ 1.yüzyılda çapraz kemerli tonozun geliştirilmesiyle kısmen çözüldü. Tonoz yüzeylerinin birbirini kestiği yerde oluşan hatta tonoz kaburgası adı veriliyordu.

Kesişme noktalarında yoğun payanda desteği daha ince duvarların yapılmasını sağlıyordu. Tonoz yapma sanatı yüzyıllar boyunca yavaş yavaş gelişti ve 16.yüzyıl Avrupa katedrallerinde zirveye ulaştı. Bu dönemde birbirlerine kenetlenen tonoz, kemer ve uçan payanda (Payanda olarak kullanılan yarım kemer) sistemi göz alıcı etkiler bırakacak şekilde kullanılmaya başlandı.

Orta Çağ Avrupası'nda yeniden canlanan bir başka Roma yapısı kubbeydi. İlke olarak kubbe dairesel bir kemer işlevi görmekteydi. Ağırlığın fazla olması, yatay kuvvete karşı koyabilmek için taşıyıcı duvarların çok kalın olmasını gerektiriyordu. Örneğin 2.yüzyılda inşa edilmiş olan, Yunanistan'daki Pantheon'un 45 metrelik kubbe açıklığını taşıyabilmesi için 6 metre kalınlığında duvarlara ihtiyaç duyuldu. İtalyan mimar Flippo Brunelleschi 1432'de Floransa Katedrali'nin kubbesinin tabanına kaburgalar yerleştirerek bu sorunu ortadan kaldırdı. İngiliz mimar Christophe Wren'in 1710'da tamamladığı St. Paul Katedrali'nin aynı nedenle zincirle kuşatıldı.

Ancak dünya, Roma İmparatorluğu'nun çöküşü ile 1300 yıl kadar sonraki Sanayi Devrimi arasındaki dönemde inşaat teknikleri açısından çok fazla yenilikle tanışmamıştır. Ta ki inşaat sektörünü kökten değiştirecek olan yeni demir ve çelik üretim yöntemlerinin keşfine kadar.

18.yüzyılda bile inşaatçıların kullandığı tekniklerin çoğu, yüzlerce hatta bazı durumlarda binlerce yıl evvel yaşamış atalarınınkine benzer tekniklerdi.
Burada Geleneksel Yapılar adlı yazı serimizin sonuna geldik. Umarım yazı serimi beğenerek okumuşsunuzdur. Duygu ve düşüncelerinizi bize yorum olarak belirtebilirsiniz. İyi günler

Kaynak: Tübitak 

Geleneksel Yapılar #3 Eskinin Muhteşem Yapıları

Çıkarması ve taşıması çok pahalı olduğundan taş genellikle devlet ve kraliyet binalarında kullanılırdı. Taştan inşa edilmiş en tanınmış tarihi yapı Mısır'ın Giza kentinde yer alan Firavun Keops'un Büyük Piramidi'dir. 4000 yılı aşkın süre önce inşa edilmiş olan piramit 147 m gibi inanılmaz bir yüksekliğe sahiptir ve ABD'deki Özgürlük Heykeli'nden 54 m m daha uzundur. Orta Amerika'da da benzer piramitler yapılmıştır. Bunlar MÖ 900 civarında Olmekler, Toltekler ve Mayalar gibi uygarlıklar tarafından inşa edilmiştir. 

Tapınakların çoğu sık yağmur ormanlarının ortasında kurulmuştur. Mısırlı muadilleri gibi, bu inanılmaz yapıları inşa edenler de çok basit aletler kullanmışlardır.Antik Yunan duvar ustaları da çok yetenekli insanlardı. Taş blokları inşaat alanında birbirlerine uyacak şekilde kesip yerleştiriyor, bloklar arasında kalan boşlukları küçük parçalarla dolduruyorlardı.

Afrika'da etrafı duvarla çevrili tarihi Büyük Zimbabwe şehri 1200 ile 1450 yılları arasında taştan inşa edildi. Kent en canlı döneminde 20.000 kişilik nüfus barındırıyordu. 24 hektar büyüklüğünde bir alana yayılan Büyük Zimbabwe'nin sakinleri, kil ve granit çakıl parçaları karışımından yaptıkları saz damlı kulübelerde yaşıyordu. Kentin duvar kalıntılarından yapım ustalarının harç kullanmadan giderek daha yüksek ve daha sağlam duvarlar örmeyi öğrendikleri anlaşılıyor. Eski duvarlar farklı şekillerde taşlar kullanılarak eğri büğrü örülürken aynı boy ve şekilde kesilmiş taşların kullanıldığı daha yeni duvarlarda işçiliğin kusursuz olduğu görülüyor.

Tarihin en etkileyici taş yapısının Çin Seddi olduğu iddia ediliyor. Yapının tam olarak ne zaman inşa edildiğini söylemek güç ancak yekpare bir duvar örme girişiminin tarihi MÖ 3.yüzyıla kadar gidiyor. Taşın bol olduğu Çin'in doğusunda iç kısımları molozdan yapılan duvarın dışı taşla kaplanmıştır. Taşın kıt olduğu batıda ise duvarlar yöre toprağının suyla karılmasıyla yapılmıştır. Karışım iki ahşap kalıp arasında sıkıştırılıyor ve kuruyup sertleşene kadar bekletiliyordu.

Kaynak: Tübitak 

Geleneksel Yapılar #2 Gelişim Süreci

İnsanlar dünyanın farklı bölgelerinde, kullanılabilecekleri farklı yapı malzemeleri bulmuştur. Bu da inşa ettikleri yapıların özelliklerini büyük ölçüde etkilemiştir. Örneğin Irak'ın güneyindeki bataklıklarda bulunan kamışlar ve çamur, uzun dikmelerin yapımında kullanılmıştır. Dikmeler yere birbirine paralel iki hat olarak kazılmış çukurlara gömülürdü. Tepeleri bükülüp karşılıklı olarak birbirine bağlanır, bütün bina bu kamış hasırla kaplanırdı. Bu teknik 6000 yıldır kullanılıyor.

Kerestenin bol olduğu İskandinavya, İsviçre Alpleri ve Himalayalar gibi bölgelerde ise insanlar evlerini ahşaptan yapmayı şeçmiştir. Bu iş için özellikle çam, köknar ve kayın gibi uzun düz gövdeli ağaçlar uygundur. Bu bölgelerdeki çantı kulübeler uzun tomrukların yanları düzleştirilerek ve uçları kesilerek birbirine tutturulmasıyla yapılır. Buralarda günümüzde de evler çoğunlukla ahşaptan yapılıyor.

Taş yapılar

Taş kullanılarak inşa edilmiş binalar taşın sert ve dayanıklı olması nedeniyle çok sağlamdır. Bazı taş binaların tarihi MÖ 2770 yılına kadar uzanır; yani söz konusu binalar neredeyse 5000 yıldır ayaktadır. Taşı çok görkemli bir şekilde kullanan uygarlıklardan biri de Eski Mısır uygarlığıdır. Mısırlılar ocaklardan taş çıkarırken kayayı dikdörtgen bloğun beş yüzü ortaya çıkana kadar kazmayla yontuyor, sonra blogun kayaya bağlı altıncı yüzü boyunca delikler açıyor, deliklerin içine ahşap kamalar yerleştiriyorlardı. Bu kamalar ıslatılınca genişliyor ve bloğu kayadan koparıyordu.

Duvar ustaları tokmak ve keski kullanarak bloğu düzgün bir dikdörtgen haline getiriyor, mastarla, gönyeyle ve çekülle yaptıkları işi kontrol ediyorlardı. 

Çekül, yüzeylerin dikey olup olmadığını anlamak amacıyla kullanılan, ucuna kurşun parçası bağlanmış iptir. Bu türden basit aletler Sanayi Devrimine kadar kullanılmıştır.

Kaynak: Tübitak

Geleneksel Yapılar #1 Taşınabilir Evler

İnsanlar tarihin başlangıcından beri binalarını yaşadıkları çevrede bulunan malzemelerden yapmıştır. Makinelerin icat edildiği 200 yıl öncesine kadar inşaat malzemeleri yalnızca kas gücü kullanılarak yapılıyor ve taşınıyordu.

Günümüzde pencereli, kiremit çatılı birçok bina tuğla, çelik ve beton kullanılarak inşa ediliyor. Ne var ki insanlığın ilk çağlarında insanlar ilkel aletler kullanarak ot, çamur ve dal gibi kolayca bulunan malzemelerden geçici barınaklar yapıyordu. Çoğu yerde insanlar mağaralarda yaşıyor, barınak yapmak zorunda kalmıyordu, çobanlıkla geçinenler ise açık havada yaşamını sürdürüyordu.

Eski insanların sabit evleri yoktu. Mevsim değiştiğinde ya da hayvan sürüleri için yeşil otlaklara ihtiyaç duyduklarında başka yerlere göç ederlerdi. Böyle yaşayan insanlara göçebe denir. Kabilelerin çoğu yer değiştirirlerken söküp yanlarında götürdükleri çadırlarda yaşarlardı. Göçebe toplumlar hala birçok yerde varlıklarını sürdürüyor. Amerika kıtasına ilk yerleşenlerin son Buzul Çağı'nda karadan bir geçit ortaya çıktıktan sonra (Asya'yı Alaska'dan ayıran) Bering Boğazı'nı yürüyerek geçen insanlar olduğuna ilişkin bir teori bulunuyor.

Bu konuda yalnızca Yerli halkın genetik özelliklerinden değil, evlerin karşılaştırılmasından da anlaşılıyor. Birçok Asya halkının yurt, jirca ya da ger olarak anılan tipik çadırları ile Amerikan Yerlileri'nin kullandığı çadırlar birbirine benzer.

İnsan yavaş yavaş yerleşik yaşama geçip çevresine uyum sağladı. Giderek binaların kaidesini oluşturan ahşap  çerçeveler güçlendirildi, binaların üstünü örtmekte kullanılan hayvan derisi ve dokuma kumaşların yerini ahşap , ot ve çamur gibi daha dayanıklı ve ağır malzemeler aldı. Bu değişiklikler yapıları güçlendirerek dayanıklılık sağladı. Konutların büyümesiyle ahşap çerçeveler giderek daha da sağla yapılmaya başlandı.

Kaynak: Tübitak

Voyager 2 yıldızlararası bölgeye ulaştı

ABD Havacılık ve Uzay Merkezi (NASA) 1997'de uzaya gönderdi. Voyager 2, 41 yılın ardından Güneş sistemini geçerek yıldızlararası bölgeye ulaştı. NASA yaptığı açıklamada Voyager 2'nin Dünya'dan yaklaşık 11 milyar mil (17 milyar kilometre ) uzaklaşarak Güneş sistemine veda ettiğini belirtti. 

Voyager 2, Güneş sisteminden ayrılan ikinci insan yapımı araç oldu. Kardeşi Voyager 1 ise bu bölgeye 2012 yılında ulaşmıştı. Voyager misyonun asıl amacı Jüpiter ve Satürn etrafında dolanıp gezegenler ve uyduları hakkında fotoğraf çekmekti. Voyager 1 ve Voyager 2 bilim adamlarının Jüpiterin uydusu IO üzerindeki yanardağları, Europa'nın buzla kaplı yüzeyinin altındaki büyük okyanusu ve Satürn'ün uydusu Titan'daki metan yağmurlarını keşfetmelerine yardımcı oldu.

Voyager 2, yolculuğundan şaşmadan Uranüs ve Neptün'e doğru ilerlerken, kardeşi Voyager 1 ise Satürn'ün çekim gücüne kapılarak Güneş sisteminin dışına sürüklenmeye başlamıştı. 

Voyager 2 bu kadar uzaklıkta nükleer enerji ile çalışmakta ve Dünyaya 17 saatte bir veri göndermekte. 

NASA Voyager 1 ve Voyager 2 üzerindeki kameraları uzun bir süre önce kapatmıştı. Şimdi Voyager 1 ve Voyager 2, 116 fotoğraf ile birlikte Beethoven ve Navajo gibi ünlü kişilerin CD'lerini ve Çindeki Amoy dilinde Uzaktaki dostlarımız nasılsınız? Müsaitseniz bize ziyarete gelin" mesajını taşıyor.

Her geçen gün yeni bilgiler gönderiyorlar ama bunun yanında da gönderme süreleri de bir o kadar artıyor. İleride çektikleri fotoğrafları yıllar sonra bize gönderecekler ve biz onları belki 10 yıl belki 20 yıl geriden takip ediyor olacağız.

Elon Musk'tan yüksek hızlı tünel

Elektrikli otomobil şirketi Tesla'nın kurucu Elon Musk, LosAngeles'ta yeni yüksek hızlı araç tünelini tanıttı. Yeni teknolojiler denediği The Boring Company ile geliştirdiği bu proje, araçları yerin altından saatte 240 km ile taşıyacak. 

Tanıtılan tünel şimdilik 1,6 km lakin Musk'ın amacı yeryüzündeki trafik sıkışıklığını giderecek büyük bir tünel ağı kurmak. 1 yıllık bir çalışmanın ardından 1,6 km'lik bir tünel yapabilen The Boring Company'nin şehrin trafiği taşıması için daha fazla çalışması gerekecek. 

Bu tünellere her araç giremeyecek. Özel olarak modifiye edilmiş elektrikli araçlar girebilecek. Bu sayede 240 km'ye kadar hız sağlanabilecek. Bunun yanında tünele girişler yol üzerinde bulunan özel asansörler tarafından gerçekleştirilecek. Bu özel asansörler araçları küçük vagonlara teslim edecek. Bu vagonlar ise tünel boyunca hareket ederek taşımayı sağlayacak.

Musk tünelin yaygınlaştığı zaman ulaşımda bir devrim yaratacağına inanıyor. Tabi tünel yaygınlaştığı zaman kullanım kolaylığı nasıl olur, insanlar kullanır mı orası büyük bir soru. 

The Boring Company yapılan tünelin 10 milyon dolara mal olduğunu söyledi. Eğer geleneksel yöntemlerle yapılsaydı bu tutar 1 milyon doları bulabilirdi. Tünelin şimdilik SpaceX ve The Boring Company adlı iki şirketin bulunduğu bölgede inşa edildiğini de belirtelim.

Ayrıca bir yıl önce Elon Musk hızlı ulaşım konusunda roket taşımacılığını önermiş ve SpaceX ile birlikte yeni roketler geliştirmeye başlamıştı. Umarım bu yeni tünel fikri de tarihe gözünü yuman diğer ulaşım projeleri gibi olmaz ve yaygınlaşarak insanlar arasında kullanılır.

İdrardan Bio-Tuğla üretildi!

Güney Afrika'da bir grup öğrenci idrardan çevre dostu tuğla üretti.

Cape Town üniversitesinin mühendislik bölümü öğrencileri erkekler tuvaletinde topladıkları idrar ile tuğla üretmeyi başardılar. Tuğla ; idrar , kum ve bir takım bakterilerin etkileşiminden oluşmakta.

İlk olarak gübre üreten öğrenciler birçok çökeltme deneyinin ardından bio-tuğlayı ürettiler.

Tuğlanın oluşmasında kritik rol oynayan bakteriler üre ile etkileşime girerek kalsiyum karbonat oluşturmakta. Oluşan kalsiyum karbonat ise kum tanelerini birleştirerek sert , tuğla benzeri ürünler ortaya çıkardı.

Cape Town üniversitesinde görev yapan Dr. Dyllon Randall BBC'ye yaptığı açıklamada normalde mercan kayalarının yaptıklarının aynısını yaptıklarını belirtti. Normal tuğla yapım aşamasında yüksek derecelerde fırınlanarak ortaya karbondioksit gazının çıkmasını sağlıyor. Yeni yapılan bio-tuğla ise herhangi bir gaz salınımı yapmıyor. 

Kireç taşından üretilmiş bir tuğlanın %40'ına eş değerlikte bir sertlik elde ettiklerini belirten Randall malzemelerin ve kalıpların değiştirilerek daha hızlı ve sert tuğlaların da elde edilebileceğini söyledi.

Bio-tuğlanın yapımı esnasında yüksek derecede koku oluşmakta. Bu kokunun nedeni ise üre içinde mevcut olan amonyak. Yüksek derecedeki amonyak kokusu, etkisini kısa sürede kaybetmekte. Ayrıca herhangi bir patojen veya hastalığın olmadığını da belirten Randall bunu tespitini yüksek pH değerlerine dayandırıyor. 

Bio-tuğlalar üretildikten bir hafta sonra tam olarak kullanılmaya hazır hale geliyor. Bu bir hafta içerisinde hem koku hem tuğla gereken sertliği almış oluyor. Ayrıca belirli büyüklüğe de bu bir haftada geliyor.

Şimdilik benden bu kadar umarım bilgilendirici bir yazı olmuştur. Diğerki makalelerde görüşmek üzere...